بعضی آدمها  انگار چوب اند … تا عصبانی می‌شوند، آتش می‌گیرند، و همه جا را دودآلود می‌کنند ، همه جا را تیره و تار می‌کنند ، اشک آدم را جاری می کنند … ولی بعضی‌ها این طور نیستند ؛ مثل عــود اند … وقتی یک حرف میزنی که ناراحت می‌شوند، آتش می‌گیرند، ولي بوی جوانــمردی و انصاف می‌دهند ، و هرگز نامردی نمی‌کنند … این است که می گویند : «هر کس را میخواهی بشناسی،  در وقت عصبانیت، در وقت خشم بشناس.»