لهوف,سرهای شهیدان ….. ص : 163
عمر سعد در روز عاشورا سر بریده امام حسین علیه السّلام را به خولی بن یزید اصبحی و حمید بن مسلم ازدی داد تا آنها آن را نزد ابن زیاد ببرند، سپس دستور داد سر از بدن سایر شهیدان جدا نمودند و آن سرها را به همراه شمر بن ذی الجوشن، و قیس بن اشعث، و عمرو بن حجّاج به سوی ابن زیاد فرستاد، آنها سرها را به کوفه آوردند.
عمر سعد در روز عاشورا تا پایان، و در روز بعد تا ظهر، در کربلا ماند، سپس اهل بیت امام حسین علیه السّلام و بازماندگان شهیدان را، از کربلا به سوی کوفه روانه ساخت. بانوان شهیدان را، از کربلا به سوی کوفه
غمنامه کربلا، ص: 164
روانه ساخت. (1) بانوان حرم را سوار بر شترانی کرد که تنها پاره گلیمی به پشتشان انداخته شده بود، و دارای محمل و سایبان نبودند، صورتهایشان باز بود، با اینکه آنها امانتهای بهترین پیامبران، رسول اکرم صلی اللَّه علیه و آله و سلم بودند، آنان همچون اسیران ترک و روم در سختترین وضع و اندوه به سر میبردند، و به راستی چقدر این شاعر نیکو سروده که گوید:
یصلّی علی المبعوث من آل هاشم و یغزی بنوه انّ ذا لعجیب
«بر پیامبر برانگیخته شده از دودمان هاشم درود بفرستند، و از سوی دیگر با فرزندانش جنگ کرده و آنها را میکشند، به راستی که این موضوع بسیار عجیب است.»
و شاعر دیگر گوید:
أ ترجو امّة قتلت حسینا شفاعة جدّه یوم الحساب. «آیا آن امّتی که حسین علیه السّلام را کشتند امید به شفاعت جدّش در روز حساب قیامت دارند؟» روایت شده: تعداد سرهای شهیدان کربلا هفتاد و هشت سر بود، که قبیلههای عرب برای تقرّب به پیشگاه ابن زیاد، و یزید بن معاویه، (لعنت خدا بر آنها) بین خود تقسیم نمودند به این ترتیب که:
قبیله کنده حامل سیزده سر بودند، که رئیسشان قیس بن اشعث بود.
قبیله هوازن حامل دوازده سر بودند که رئیسشان شمر بود.
قبیله تمیم حامل هفده سر شدند.
قبیله بنو اسد حامل شانزده سر شدند.
قبیله مذحج حامل هفت سر شدند.
غمنامه کربلا، ص: 165
(1) و سایر قبایل، حامل سیزده سر گشتند.
روایتکننده گوید: وقتی که عمر سعد از کربلا خارج شد، گروهی از بنی اسد به قتلگاه آمدند و بر پیکرهای پاک و به خون تپیده شهدا نماز خواندند، و آنها را در مکانهایی که اکنون مشخّص است، به خاک سپردند