گنج ادب را فقط باید در آستان عباس بن علی (ع) جستجو نمود. وفا وامدار نام او است.
عباس علمدار ایمان است. تجسم شجاعت و غیرت است. این است که عباس (ع) منزلتی نزد پرودگارش یافته است که شهیدان عالم به آن غبطه می خورند. 

عباس دو دستش را در راه خدا داد تا دست خدا باشد و “باب الحوائج” برای دستگیری مردمان.
آنچنان که اهل عالم از هر دین و آیینی محبت او را به دل دارند و دست حاجت به دامان او می زنند.

فضیلت اباالفضل نه به قامت رعنایش بود و نه جمال دلربایش. عباس را ادب و معرفت و ایمان استوارش به این مقام رساند.
امام صادق (ع) در توصیف منزلت عباس (ع) فرمودند: «خدا رحمت کند عموی ما عباس را، او از بصیرت و ژرف بینی بسیار نافذ و از ایمان بسیار استوار برخوردار بود. به همراه اباعبدالله به جهاد پرداخت و در ‌نهایت هم به فیض شهادت نائل آمد